„ალტერნატივა“ იპყრობს გერმანიას

გერმანიის   მმართველი კოალიციის პარტიებს ცუდ შედეგებს უწინასწარმეტყველებდნენ, მაგრამ იმაზე უარესი აღმოჩნდა, ვიდრე გამოკითხვამ აჩვენა. არჩევნებმა გერმანიაში ძლიერი დარტყმა მიაყენა არა მხოლოდ მმართველ მინისტრთა კაბინეტს, არამედ მთელ გერმანიის პოლიტიკურ სისტემას.  მათ აჩვენეს კრიზისის სიღრმე, რომელშიც ქვეყანა  იმყოფება.

არჩეული ადგილობრივი პარლამენტების- ბავარიისა და ჰესენის ამომრჩევლები – ეს ორი მიწა, თითქმის 20 მილიონი ადამიანია, ანუ გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკის მცხოვრებთა მეოთხედი.

კანცლერ შოლცის პარტიამ, SPD, ბავარიაში მხოლოდ რვა პროცენტი მოიპოვა – დიახ, ეს მიწა მემარცხენეების სამშობლო არასდროს ყოფილა, მაგრამ ისინი ჯერ არ ჩამოსულან ასეთ დაბალ შედეგზე.

თავისუფალი დემოკრატები, მათი პარტნიორი ფედერალურ კოალიციაში, საერთოდ ვერ შედიან   ბავარიის ლანდტაგში: მათ სულ  სამი პროცენტი აქვთ.  „მწვანეები“, მმართველი კოალიციის ერთადერთი პარტია, რომელსაც ძლიერი პოზიციები ჰქონდა ბავარიაში, წინა არჩევნებთან შედარებით გააუარესა თავისი შედეგი და არ გაამართლა ანალიტიკოსების მოლოდინი, მას 15 პროცენტზე ნაკლები აქვს.

   ახლაც, ისევე როგორც ხუთი წლის წინ, მოუწევთ კოალიციის შექმნა „თავისუფალ ამომრჩეველთან“, რომლის ლიდერის დადანაშაულება სცადეს ნეოფაშიზმში, მაგრამ ამან ხელი არ შეუშალა პარტიას 15 პროცენტის მოპოვებაში.

თუმცა, შეუძლებელია ამ არჩევნების მორალურ გამარჯვებულად არ მივიჩნიოთ„ალტერნატივა გერმანიისთვის“მიღწევა.

• პარტიას, რომელსაც მთელი პოლიტიკური ელიტა და სახელმწიფო აპარატი  ექსტრემისტულ პარტიას უწოდებდა , მან ბავარიაში 14 პროცენტი დააგროვა, მესამე ადგილი დაიკავა, ხოლო ჰესენში 18 პროცენტზე მეტი.

•  არა მხოლოდ საგრძნობლად გავაუმჯობესე მისი შედეგი, არამედ მეორე ადგილი დაიკავა.ფედერალურ დონეზე მან დამაჯერებლად გადააჭარბა 20 პროცენტს.

 ანუ ხელმოუწერელი პარტია გახდა მეორე ყველაზე პოპულარული პარტია გერმანიაში და ის გააგრძელებს პოპულარობის მოპოვებას, მიუხედავად მისი შეჩერების ყველა მცდელობისა და უფრო ზუსტად, მათი და იმ მეთოდების წყალობითაც კი, რომლებიც მის წინააღმდეგ გამოიყენება.

 ბავარიაში წინასაარჩევნო კამპანიის დროს განხორციელდა მცდელობა ADG-ის თანათავმჯდომარეზე ტინო ხრუპალზე: მას გაუკეთეს უცნობი ნივთიერების შპრიცი, ხოლო პარტიის მეორე ლიდერი ალისა ვაიდელი მუდმივად მუქარებს იღებს.

თანამედროვე გერმანიაში იზრდება იმის გაგება, რომ ტრადიციულ, სისტემურ პარტიებს (თუნდაც ისინი, რომლებიც საკუთარ თავს “ხალხურს” უწოდებენ, როგორც ამას SPD და CDS აკეთებენ) არ შეუძლიათ დაიცვან საკუთარი ქვეყნისა და  ხალხის ეროვნული ინტერესები, არც შიდა პოლიტიკაში (და ეს ეხება არა მხოლოდ მიგრანტების მიღებას), არც საგარეოში (და ეს ეხება არა მარტო პოლიტიკას რუსეთთან მიმართებაში).

მაგრამ ამ სისტემურ პარტიებს შეუძლიათ შეურაცხყოფა მიაყენონ და უწოდონ მათ, ვისაც აქვს გამბედაობა, დაიცვას თავისი პოზიცია “პრორუსული” და “ექსტრემისტული”, და უფრო და უფრო მეტი გერმანელი იწყებს ამის გაგება,  ვისთვისაც ამ პირობებში  „ალტერნატივა“  ხდება  ბუნებრივი არჩევანი.