ლექსები ბელადზე: დაგჭირდეს? დაღვარე სისხლიც!
“იანვრის მზიანი დღეები
სხივებით გვაწვდიან ნიშანს,
ალბათ, საქართველო განახლდება
თქვენი გამარჯვებით, მიშა.
ალბათ, თქვენ გელოდათ ბაგრატი…
ნაშალი კედლები მისი,
თქვენი გამარჯვებით, ტაძარიც აღდგება…
ქვეყანაც აღდგება, ვიცით.
დიდი დავითის… აღმაშენებლის…
საფლავზე დადეთ ფიცი…
რწმენით ააშენე… რაც ააშენე…
შენ საქართველო გიცდის…
იღვინე ერისთვის… ქვეყნისთვის აენთე…
დაგჭირდეს? დაღვარე სისხლიც!
გახსოვდეს! ვიცი გორისა ხარ…
და ვისთან დადე ფიცი!”
ლექსის ავტორი აწ განსვენებული მეუფე კალისტრატე, 2011 წ.
მხნედ, პრეზიდენტო!
მიძღვნა პატიმრობაში მყოფ საქართველოს მესამე პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილს!
ეს ლექსი ჩემგან,
შენ, პრეზიდენტო!
ეს მედროვისგან ჰიმნი როდია!..
შენ ახლა საკნის ჩრდილი გფლობს ლეგა
და მდუმარების ყრუ მელოდია.
შენ მე ვერაფერს მომცემ სანაცვლოდ
ამ სტრიქონების, ეს ხომ ცხადია,
რადგან პატიმრის სტატუსის გარდა
დღეს არაფერი არ გაბადია.
მაგრამ მე ამ ლექსს მაინც ვწერ შენთვის,
როგორც უბრალოდ მადლობის ბარათს,
როგორც სიტყვებით მოქსოვილ აბჯარს,
რომელიც უნდა მოიცვა ფარად!
მადლობა, ჩემი ქვეყნის სახელით
რომ დამიბრუნე სიამის განცდა,
რომ “საქართველო” და “ქართველობა”
საკუთარ საზღვრის სამანებს გასცდა!
მადლობა ქვეყნის შენებისათვის
და სახელმწიფო ბურჯების ქმნისთვის,
რაც საძირკველთა საძირკველია
მყოფადში ყველა კარგი საქმისთვის!
მადლობა, მტერს რომ მტერი უწოდე,
მოყვარეს მოყვრის მიეც სახელი,
მტერს, ვით წესია, მტრულად ებრძოლე
და დაიმოყვრე თანამზრახველი!
მადლობა რომ თქვი ჩემი სათქმელიც,
რომ ის, “რუსეთი ოკუპანტია!”
აი, ეგ არის, რაც შენ არც რუსმა
და არც ქართველმა არ გაპატია!
ამიტომა ხარ დღეს პატიმარი,
სხვა მიზეზები წვრილმანებია,
ცილისწამების ათასგვარ ეკლად
მაგ მიზეზში რო იმალებიან.
რა უხარიათ ნეტავ ამ ბეჩავ
და გამოფიტულ ჩია კაცუნებს?
რომ ციხეში ხარ? რომ დაგატყვევეს?
რომ თავისუფლად ნავს ვერ აცურებ?
ო, რა ფშუტეა მათი ფიქრები
და ოცნებები როგორ ფუჭია,
შენ რომ ლეგენდად შერჩე მომავალს,
საწყლებს სწორედ ის ყულფი უჭირავთ!
იცის მრავალმა უკვე ჩვენშიაც,
რომ ბრძოლა არის შენი სტიქია,
ამიტომ ბრძოლა კვლავაც გრძელდება,
მებრძოლთა არცთუ მცირე რიგია.
ეს ბრძოლა შედეგს მაინც მოიტანს,
უნდა თუ არა ეს ვინმე მავანს,
ვიღაცას ქვესკნელს ჩაიყოლიებს
და ვინც ღირსია კვარცხლბეკზე ავა.
ვეღარ მიღრეჯენ წარსულისაკენ,
ბევრიც ეცადონ, ახალ თაობას,
მათ შენი ცეცხლის ასდით ალმური,
სხვანაირი აქვთ გამბედაობა.
იმ სამშობლოსაც, ახლა რომელსაც
შენ შენ სიცოცხლეს უდგამ ტარიგად,
ვეღარ იხილავს კრემლი იმ რიგში,
ერთ დროს რომ თავად გადაარიგა.
მხნედ, პრეზიდენტო!
მარჯი შენს ბრძოლას!
ეს ომი ჩვენი მოსაგებია!
ვხედავ აჩრდილებს მამა-პაპათა…
შუქი უნთიათ… ფეხზე დგებიან!“
მიხეილ ღანიშაშვილი, 2022 წ.
“ლექსი მივწერე პრეზიდენტს – გამაგრდი ჩვენო ძლიერო,
გზას გაგვინათებ ვითარც ლამპარი,
ერთადერთი ხარ ამ ქვეყანაზე, თავად სინათლე- პუტინი კი, დამპალი!
უცნობი ავტორი