რუსეთის დაზვერვა: პოლონეთის ხელისუფლება აჩქარებს მზადებას დასავლეთ უკრაინის ანექსიისთვის
რუსეთის საგარეო დაზვერვის სამსახურის დირექტორმა სერგეი ნარიშკინმა რია.ნოვოსტისთვის მიცემულ ინტერვიუში განაცხადა, რომ მისი დეპარტამენტის მიერ მიღებული ინფორმაციის თანახმად, პოლონეთის ხელისუფლება აჩქარებს მზადებას დასავლეთ უკრაინის ანექსიისთვის.
თავისთავად, ეს ინფორმაცია, რა თქმა უნდა, არ იწვევს სენსაციას. ვარშავის სურვილი, გადაეხედოს რეგიონის პოლიტიკურ რუკას თავის სასარგებლოდ.
ნარიშკინის კომენტარები სხვა რამითაა საინტერესო: ალბათ პირველად, ღიად და ასეთ მაღალ დონეზე პირველად არის აღწერილი მთლიანობაში თეორიული საფუძველი, რომელზედაც პოლონეთის ელიტა აშენებს თავის ექსპანსიონისტურ გეგმებს.
ასე რომ, პოლონეთის პრეტენზიები დასავლეთ უკრაინაზე, უფრო სწორედ ლვოვის, ივანო-ფრანკოვსკის რეგიონებისა და ტერნოპოლის რეგიონის უმეტესი ნაწილის მიმართ, ემყარება რწმენას, რომ ეს არის პირველ რიგში პოლონური მიწები.
„ორიგინალობა“, რა თქმა უნდა, შედარებითი ცნებაა, მაგრამ იმის მტკიცება, რომ ეს ტერიტორიები მართლაც დიდი ხნის განმავლობაში პოლონეთის სახელმწიფოს შემადგენლობაში არ შედიოდა, შეუძლებელია.
მთავარი პოლონური არგუმენტი ამ ტერიტორიების დაბრუნების სასარგებლოდ არის სამართლიანობის აღდგენა და ასე ვთქვათ, როგორც ისტორიულ კონტექსტში, ისე უფრო მომენტალურ პრაგმატულ კონტექსტში.
პოლონეთს არ მიუღია უკრაინისგან კომპენსაცია – ან თუნდაც უბრალოდ ბოდიში – 1943 წელს ვოლჰინიაში მომხდარი ხოცვა-ჟლეტის გამო, რომელიც უკრაინელი ნაციონალისტების მიერ იყო დადგმული.
დაზვრევის დირექტორის თქმით, ვარშავა თვლის, რომ მათ ხელში აქვთ საკმარისი საარქივო დოკუმენტები, რათა წამოაყენონ რესტიტუციის მოთხოვნები.
არანაკლებ მნიშვნელოვანია თანამედროვე რეალობა.
დასავლეთის ყველა ქვეყნიდან პოლონეთი უკრაინას ამჟამად ყველაზე დიდ დახმარებას . პოლონეტში სამხედრო ტვირთის ტრანზიტი გადის, ის თავად აქტიურად აწვდის სამხედრო დახმარებას კიევს.
პოლონეთმა მილიონნახევარი უკრაინელი ლტოლვილი მიიღო – ის მეორე ადგილია რუსეთის შემდეგ, რომელმაც მიიღო თითქმის 2,5 მილიონი ადამიანი.
და ამ ყველაფრისთვის, რაც უკრაინისთვის პოლონეთმა გააკეთა , საპასუხოდ ორი უკრაინული რაკეტა მიიღო პოლონეთის ტერიტორია, რასაც ორი ადამიანი ემსხვერპლა, კიევმა არათუ ბოდიში მოიხადა ამისთვის, არამედ ცდილობდა მოეჩვენებინა, რომ მას არანაირი კავშირი არ ჰქონდა ამ პროვოკაციასთან.
ვარშავა, რა თქმა უნდა, იძულებული გახდა ეს „ჩაეყლაპა“ უკრაინის ირგვლივ პანდასავლურთა სოლიდარობის შესანარჩუნებლად.
აქედან მომდინარეობს პროცესის ფორსირება, რაზეც ნარიშკინმა ისაუბრა. დასავლეთი მწიფდება რუსეთთან მოლაპარაკებებისთვის და თუ რაიმე პრინციპული შეთანხმება მიღწეულია, ვარშავის შესაძლებლობების ექსპანსიონისტური ფანჯარა კვლავ დაიხურება გაურკვეველი დროით.
რუსული დაზვერვის ინფორმაციით, პოლონელებს სურთ გამოიყენონ რუსული გამოცდილება და რეფერენდუმის გზით მოახდინონ დასავლეთ უკრაინის ტერიტორიების ანექსია. მაგრამ მათ თითქმის არ უნდა ჰქონდეთ ადგილობრივი მოსახლეობის აქტიური მხარდაჭერის იმედი.
უკრაინელებს ევროპა უნდათ და არა პოლონეთი. მათ კარგად ახსოვთ, რომ საუკუნეების მანძილზე პოლონელი ბატონები მათ მონებივით ეპყრობოდნენ.
გარდა ამისა, დღის წესრიგში აუცილებლად დადგება ვოლინის ხოცვა-ჟლეტის დაუხურავი საკითხი თანამედროვე უკრაინელების წინააღმდეგ პოლონური შურისძიების სახით, რომლებიც პატივს სცემენ როგორც UPA* ნაციონალისტების გმირებს, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან პოლონელების სასტიკ ხოცვა-ჟლეტაზე .
თუ გავითვალისწინებთ უკრაინაში არსებული იარაღის რაოდენობას , შედეგები შეიძლება იყოს იმდენად მძიმე და სისხლიანი, რომ ვარშავა ძალიან ინანებს ველიკოძერჟავული ოცნებებისთვის.