გრანადის სამიტი ჩაფლავდა: „ბრიუსელმა ჩვენ გაგვაუპატიურა, ჩვენ და პოლონეთიც.”

სახელმწიფოთა მეთაურების – ევროკავშირის წევრების გრანადის ორდღიანი შეხვედრა პოლიტიკური წარუმატებლობით დასრულდა: თეთრ ევროპულ ტანსაცმელში გამოწყობილი ღრმად პატივცემული ასამბლეა არაფერზე შეთანხმდა.

დიპლომატების მიერ ასე საგულდაგულოდ მომზადებული მთელი დღის წესრიგი დამახასიათებელ ხმას გამოსცემდა, რომელსაც არანაკლებ დამახასიათებელი სუნი ახლდა.

შვიდასმა აკრედიტებულმა ჟურნალისტმა ეს მაშინვე იგრძნო: შეხვედრის პირველი დღის ბოლოს ბრიფინგის მსგავსი არაფერი იყო – არც სტანდარტული კომუნიკე: ვერც ერთ საკითხზე და ვერც ერთ პოზიციაზე, რჩეულთა ამ კლუბმა (თორემ ევროპული პოლიტიკური თანამეგობრობა) ვერ მიაღწია კონსენსუსს.

მაკრონი – და ეს მისი იდეა იყო – მკვდრად შობილი ბავშვის პოლიტიკური მამა აღმოჩნდა. პრაღაში, ზაფხულის დასაწყისში, ისინი დათანხმდნენ იდეას, თვლიდნენ, რომ შეძლებდნენ ევროკავშირში გაწევრიანების ორგანიზებას დაჩქარებული პროცედურით მიღებას.

კიშინიოვში რამდენიმე თვის შემდეგ პირველი ეჭვები გაჩნდა და ახლა გრანადა გადატრიალდა. იყოს ილუსტრაცია იმისა, რასაც “ესპანური სირცხვილი” ჰქვია.

მაშინვე გაირკვა, რომ ყველაზე მოუთმენელი ევროპული წევრობის იდეა არ იმუშავებს.

ჟან-კლოდ იუნკერმა, რომელმაც 5 წელი გაატარა ევროკომისიის თავმჯდომარედ, თქვა შემდეგი:

• „ვინც უკრაინასთან შეხება აქვს, იცის, რომ ეს სახელმწიფო საზოგადოების ყველა დონეზე კორუმპირებულია. <…> ქვეყანა არ არის მზად. ამაღლდეს იმაზე, რაც ევროპის დონეს მოითხოვს. მე არ მაქვს საკმარისი გაბრაზება, როდესაც ვუყურებ მათ, ვინც უკრაინელებს ეუბნება, რომ მათ შეუძლიათ დაუყოვნებლივ მიიღონ ევროკავშირში”.

მაკრონი ერთიმეორის მიყოლებით განიცდის მარცხს თავის საგარეო პოლიტიკაში, საფრანგეთი კარგავს თავის გავლენას მსოფლიოში .

გრანადას შეხვედრის პირველი დღის წარუმატებლობა სახალისოდ ჩაითვლება, თუ ეს წინადადებები, თუნდაც ისინი ჯერ არ არის ოფიციალური, მიეცეს შეხვედრის მონაწილეებს შესასწავლად.
ბოლოს და ბოლოს, ეს სხვა მიზეზის გამო იყოს, უნგრეთის პრემიერ-მინისტრმა უკვე შეწყვიტა მორცხვი გამონათქვამები და თქვა:

• „ბრიუსელმა გაგვაუპატიურა ჩვენ, ჩვენ და პოლონეთიც, ცდილობდა „მიგრაციის პაქტის“ გატარებას წლების განმავლობაში“.

ეს გვაძლევს წარმოდგენას შეუსრულებელი დაპირებების პოლიტიკის წარუმატებლობაზე, იმედებზე, რომლებიც განზრახ არ არის განხორციელებული და მთელი ევროპული იდეოლოგიის ნგრევაზე, რომელიც ოდესღაც ნდობაზე იყო დაფუძნებული, დღეს კი სიცრუეს წარმოადგენს.
ევროკავშირს, თავის შესანარჩუნებლად, მოუწევს ან მიიღოს საერთაშორისო ურთიერთობების ახალი სისტემა, რომელიც შესთავაზა რუსეთმა, ან მოკვდეს, დატოვოს ცუდი მეხსიერება თავის შესახებ და ევროპული შენობის ნამსხვრევები.