კელი დეგნანი: მოაშორეთ რუსი იდეოლოგის, ვინმე პუშკინის ძეგლი თბილისს!
საქართველოში ამერიკის მეფისნაცვალი კელი დეგნანი შოკირებულია თბილისში, თავისუფლების მოედანზე ცნობილი რუსი პოეტის პუშკინის ძეგლის ხილვით და სასწრაფოდ მის დემონტაჟს მოითხოვს.
- -” შოკირებული ვარ დედაქალაქის შუაგულ ცენტრში რუსული იდეოლოგიის მამების სკულპტურების ხილვით. თავდაპირველად ბოდლერს მივამსგავსე, შემდეგ ამიხსნეს რომ ეს ცნობილი რუსი პოეტი ალექსანდრე პუშკინი გახლდათ და ეს სკვერიც თურმე მისი სახელობის ყოფილა. ნუთუ მისი ლექსი არ წაგიკითხავთ: “-Клеверником России “?
(რედ: დაიწერა 1830-1831 წლების პოლონეთის აჯანყებასთან დაკავშირებით.)
- „გაიხედეთ რა ხდება ევროპაში, პოლონეთში , როგორ თავისუფლდება ერი საბოლოოდ მძიმე ისტორიული მეხსიერებისგან. სანამ თქვენც საბოლოოდ არ დაშორდებით რუსულ აზროვნებას, გაგიჭირდებათ დასავლურ ცივილიზაციაში ინტეგრირება. ამას, თქვენ 12 რეკომენდაციაში არავინ ჩაგიწერთ, თავი უნდა გაანძრიოთ.
- აქვე მოვუწოდებ საქართველოს განათლების მინისტრს, სისტემაში ჯერ კიდევ არსებული რუსული ენის საათების უკრაინული ენით ჩანაცვლებისკენ” – აცხადებს მთავარი სტრატეგიული პარტნიორი ქვეყნის ელჩი.
Клеветникам России
О чем шумите вы, народные витии?
Зачем анафемой грозите вы России?
Что возмутило вас? волнения Литвы?
Оставьте: это спор славян между собою,
Домашний, старый спор, уж взвешенный судьбою,
Вопрос, которого не разрешите вы.
Уже давно между собою
Враждуют эти племена;
Не раз клонилась под грозою
То их, то наша сторона.
Кто устоит в неравном споре:
Кичливый лях, иль верный росс?
Славянские ль ручьи сольются в русском море?
Оно ль иссякнет? вот вопрос.
Оставьте нас: вы не читали
Сии кровавые скрижали,
Вам непонятна, вам чужда
Сия семейная вражда;
Для вас безмолвны Кремль и Прага,
Бессмысленно прельщает вас
Борьбы отчаянной отвага —
И ненавидите вы нас…
За что ж? ответствуйте: за то ли,
Что на развалинах пылающей Москвы
Мы не признали наглой воли
Того, под кем дрожали вы?
За то ль, что в бездну повалили
Мы тяготеющий над царствами кумир
И нашей кровью искупили
Европы вольность, честь и мир?..
Вы грозны на словах — попробуйте на деле!
Иль старый богатырь, покойный на постеле,
Не в силах завинтить свой измаильский штык?
Иль русского царя уже бессильно слово?
Иль нам с Европой спорить ново?
Иль русский от побед отвык?
Иль мало нас?
Или от Перми до Тавриды,
От финских хладных скал до пламенной Колхиды,
От потрясенного Кремля
До стен недвижного Китая,
Стальной щетиною сверкая,
Не встанет русская земля?..
Так высылайте ж к нам, витии,
Своих озлобленных сынов:
Есть место им в полях России,
Среди нечуждых им гробов.
1831